پرواز

اباصالحم!

می دونم وقتی زمین می خورم،

دل شکسته ی تو بیشتر به درد میاد تا بال شکسته ی من

به فدای «هل من ناصر» های غریبانه ات! به فدای انتظار طولانیت! باور می کنی وقتی در پیروی نفس، از راهی که تو رهبرش هستی  دور می افتم، گاهی برای غریبی تو بیشتر دلم می گیره تا سقوط خودم؟

من دعا می کنم آقا

اما دعای مرا که قدری نیست...ای آبرومند! تو آمین بگوی:

ای که مرا برای پرواز آفریدی

یا اله العاصین! اسارت در چاه نفس را بر من مپسند

ارحم الراحمینم! بر من رحم کن، در این روزها که فرصت عروج از همیشه مهیاتر است، دستانم را بگیر...

یا نور المستوحشین فی الظُلَم! نکند این فرصت ها بگذرد و من هنوز زمینگیر و نابینا و دور از تو مانده باشم...

خدایا! من تنها تو را دارم...

الهی فَلَکَ اسئل و الیک اَبتَهِلُ و ارغب و اسئلک اَن تصلی علی محمد وآل محمد و اَن تجعلنی ممن یُدیم ذکرک و لا یَنقضُ عهدک و لا یَغفُلُ عن شکرک و لا یستخف بامرک

الهی و الحقنی بنور عِزِکَ الابهج فاکون لک عارفا و عن سواک منحرفا و منک خائفا مراقبا یا ذالجلال و الاکرام و صل علی محمدٍ رسوله و اله الطاهرین و سلم تسلیما کثیرا

(فرازی از مناجات شعبانیه)