می دانم: مثل مولایم علی(ع) خار در چشم و استخوان در گلو صبر می کنید.
از اینکه زمین همه ی ما را - ما مثلا شیعه هایتان را که غرق در غفلت و گناه عهدمان را شکسته ایم و سرگرم بازیچه ها ظهورتان را به تاخیر می اندازیم - به یکباره در خود فرو نمی برد، دانسته ام:
که شکایت از ما به خدا نمی برید.
از اینکه هنوز باران می بارد ، هنوز بهار می شود ، هنوز دلمان هوایتان را می کند و از اینکه هنوز-با وجود هر آنچه می دانید- شبیه انسانیم، دانسته ام:
که همیشه در قنوت هایتان، پس از سلام نمازتان و در هرحال بادل شکسته تان دعایمان می کنید.
تنها دل شکسته ای که برای کسانیکه دلش را شکسته اند دعا می کند!صاحب زمان من!آقای من!امام من! به فدای دل پر دردتان، تنها نمی دانم:
ناله هایتان را از ما در کدامین چاه فریاد می کنید؟؟؟
دوستان منتظر سلام
برای دست خالی نبودن یک پشنهاد!تا لحظه ی ظهور دعای فرج رو همیشه به خصوص در قنوت هامون فراموش نکنیم و البته این قطعا یک شروع خواهد بود.
به امید دیدار آقا و خدا کنه دیگه جزء تمدید کنندگان غیبتشون نباشیم.